Tomasz  Kawełczyk  jest niezwykle uzdolnionym grafikiem młodego pokolenia, którego fascynacje związane są z technikami druku wypukłego, przede wszystkim z linorytem i drukiem reliefowym. Wybór ten wydaje się decyzją nieprzypadkową. Techniki te umożliwiają bowiem, osiągnięcie ekspresji formy przy maksymalnym ograniczeniu środków wyrazu a  prawdopodobnie tego typu cel twórczy znajduje się w kręgu  zainteresowań Kawełczyka. 

Tomasz Kawełczyk  potrafi  w wyrafinowany sposób, poprzez odpowiednio opracowaną matrycę uzyskać  metafizyczną abstrakcyjność faksymilowych plam, misternie wyciętych linii i starannie dobranych wytłoczeń. Czarne plamy i linie zestawione są w perfekcyjny sposób z delikatnym światłocieniem reliefu i dużymi obszarami bieli. Jednoczesne stosowanie syntetycznych środków graficznych, to znaczy ściśle określonych dynamiką malarskiego gestu plam i niekiedy zgeometryzowanych ale zawsze zdyscyplinowanych linii, połączone jest z analitycznym opracowywaniem ich szczegółów – np. rozbiciem dużej plamy, w jakimś jej fragmencie na drobne, zróżnicowane cząstki, przerwaniem lub skrzywieniem prostego  duktu linii, otwarciem zamkniętego konturu  itp..

Cechą charakterystyczną odbitek graficznych Tomasza Kawełczyka jest integralność śladu matrycy i formatu papieru. Autorski druk wykonany jest zawsze z wielką starannością i precyzją. Szczególnie jest to widoczne w grafikach o małych formatach, odbijanych na grubym papierze. Niezmiernie ważnym  elementem kompozycji grafik jest niezadrukowany papier; właśnie kontrast pustych przestrzeni i stosunkowo niewielkich, zagęszczonych nadruków stanowi o ich specyficznym wyrazie artystycznym. Głośna zewnętrzność ciemnych elementów  i interwały jasnej ciszy to cechy grafik, które bezpośrednio unaoczniają ich treściową warstwę. Ostatnio pojawiły się też nowe, niezwykle interesujące próby  poszukiwania formy graficznej wynikające zapewne z doświadczeń związanych  z techniką drzeworytu japońskiego  Mokuhanga.

Lesław Miśkiewicz