Wystawa „Listy z Moskwy” zbudowana jest z obrazu, słowa i dźwięku – z trzech elementów świata filmu. Jej inspiracją i głównym motywem jest scenariusz filmu fabularnego napisany przez Jolantę Knap – malarkę i autorkę tekstów. Agata Zalewska ożywiła go w formie projektów scenografii i postaci. Wystawa opowiada historię Anny – matki i Julii – jej córki. Zamyka się w trzech przestrzeniach: pokojach Anny – tego z lat 80-tych i współczesnego oraz przestrzeni, która dzieli i spaja wydarzenia należące do tych dwóch okresów młodości bohaterek.
Warszawa jest bohaterką filmu. Zmieniająca się panorama miasta za tym samym oknem tego samego mieszkania pozwala obserwować przeobrażanie się stolicy. Wędrówki bohaterek rysują mapę ich własnego terytorium w granicach miasta.
Listy są zbiorowym, znienawidzonym przez adresatkę, bohaterem filmu. Listy z Moskwy zestawione z listami z Nowego Jorku są małym, ale istotnym elementem wystawy. Dziewczynie łatwiej przychodziła złość w stosunku do chłopaka z Moskwy, była instynktowna i ożywcza, karmiona poczuciem wyższości. Zazdrość o autentyczność i energię NY bardziej ją bolała. Sztuka i muzyka odegrały ogromną rolę w akcie przetrwania obu bohaterek scenariusza, matki – wtedy i córki – dzisiaj. Ścieżka dźwiękowa zapisana w scenariuszu jest subiektywną listą przebojów – kawałków jazzowych i rokowych. Dwaj jazzmani: Henryk Gembalski – skrzypce i Witold Szczurek (Vitold Rek) – kontrabas użyczyli na potrzeby ekspozycji w Galerii Elektor swoich utworów skomponowanych i zapisanych na czarnych krążkach w latach 80-tych. Muzyka towarzysząca wystawie to w sumie sześć utworów, trzy pochodzą z płyty Die Sicherheit Henryka Gembalskiego nagranej w 1987r., trzy kolejne zapisane są na czarnym krążku Basspace Witolda Szczurka z roku ‘84.

Jolanta Knap opisuje historię Anny na kartkach papieru oraz przedstawia ją w postaci gestu, koloru i metafory na płótnach. Rozpikselowane pamięć i emocje są zamknięte w formacie A4 lub formacie kwadratu obrazów. Agata Zalewska materializuje tę filmową historię w postaci scenografii i kostiumów. Pozwala zajrzeć do pokoju filmowej bohaterki współcześnie i w czasach, kiedy była młodą dziewczyną, do szuflad i szafy, podejrzeć notatki, dotknąć ubrań.
Pokazane na wystawie materiały są koncepcyjnym „przedpokojem” do dalszych prac i krokiem do spełnienia marzeń autorki scenariusza o realizacji filmu.