W Galerii Elektor po raz kolejny prezentowana jest sztuka tworzona przez artystę młodego pokolenia Jaśka Balcerzaka .
Tym razem, artysta swe postrzeganie świata opiera na naturze. Inspirację czerpie z najsilniejszych jej ogniw, drzew. Miedzy ziemią a niebem to wystawa przekazująca widzowi potężne emocje artysty tak bardzo związanego z przyrodą, który czerpie z niej siłę i prawdę o otaczającym nas świecie.

”Olsza czarna –drzewo wysokości 25 m i pierśnicy 80 cm, z wyraźnym, prawie do szczytu widocznym pniem, wykształconym w postaci strzały, jak u drzew iglastych, i wydłużoną koroną. Kora czarnoszara, gładka, później tafelkowato spękana; młode pędy i pąki lepkie; pąki osadzone na wyraźnych trzonkach, okryte 2 lub 3 łuskami. Liście długości  4-10 cm, owalne lub odwrotnie jajowate, na szczycie zaokrąglone lub wycięte, u nasady szeroko klinowate. Brzeg liści grubo, podwójnie ząbkowany: górna strona błyszcząca, dolna matowo zielona z kępkami włosków  w kątach nerwów.”*  
Odkąd sobie przypominam drzewa były dla mnie bardzo ważną częścią otaczającego świata. Na początku, jako cel do zdobycia, jak szczyt góry. Wdrapywałem się na wysokie, niskie, rozłożyste czy szczupłe i wyniosłe, aby posiedzieć potem w szumie liści i gałęzi. Z czasem dostrzegać zacząłem ich różnorodność i piękno. Od kilku lat szkicuję drzewa w różnych porach dnia, roku. W wietrze i bez niego. Pod światło lub ze światłem. Powyższy fragment tekstu  z książki o botanice leśnej przytoczyłem, aby pokazać odmienność spojrzeń na ten sam temat. Biorąc pod uwagę wielość czynników wpływających na obraz danej rzeczy, otrzymujemy możliwość jej nieskończonej interpretacji i to opierając się na obserwacji, a więc (odważę się to napisać) pozostając w zgodzi z rzeczywistością. Prace inspirowane sosnami, olchami, jesionami, lipami oraz wieloma innymi są moją próbą pokazania piękna kryjącego się w drzewach.
Jasiek Balcerzak

*J. Tomanek Botanika leśna, Warszawa 1994