Pokolenie utracone Małgosi Malinowskiej jest cyklem siedmiu obrazów, których tytułami są daty sprzed wybuchu II wojny światowej. Autorka za kanwę swojej wystawy wzięła fotografie żydowskich dzieci zrobione w latach 1933-1939. Dzieci, którym wojna odebrała dzieciństwo, mające przed sobą przyszłość obciążoną traumą wspomnień strachu, terroru, biedy i głodu, a przede wszystkim braku możliwości pojmowania, co właściwie stało się z uporządkowanym dotychczas światem dorosłych.

Żydowskie korzenie są dla artystki niezwykle ważne, poszukiwanie własnej tożsamości stało się ważniejsze od hedonizmu, cechującego jej wcześniejszą twórczość. Podróż do Izraela skłoniła Małgosię Malinowską do refleksji nad historią narodu żydowskiego, a bezpośrednią inspiracją do powstania cyklu stała się lektura książki Dziewczynka w czerwonym płaszczyku Romy Ligockiej. Wtedy w głowie artystki powstała idea wprowadzenia tematyki holocaustu do kultury masowej, połączenie historii ze sztuką, pojawiła się wewnętrzna potrzeba opowiedzenia swoją twórczością wydarzeń tamtego okresu. Zaspokojenia wewnętrznej nostalgii za pomocą wyrażenia ducha epoki, jej specyfiki, barw, strojów.

Ilość obrazów, składających się na Pokolenie utracone ma znaczenie symboliczne, siódemka jest najważniejszą liczbą w kulturze i mitologii żydowskiej. Kolejne daty, będące tytułami obrazów związane są z prawdziwymi wydarzeniami, ważnymi dla przedwojennej historii , gdy faszystowski antysemityzm przybierał na sile.

Dzieci, przedstawione na obrazach są wiernie przeniesione z autentycznych przedwojennych fotografii społeczności żydowskiej z lat 30, autorstwa Romana Vishniaca i anonimowych. Wszystkie zastygły w zabawie, nieświadome, co niesie przyszłość. Nie ma tu napiętnowania śmiercią, gwiazd dawida, są tylko dzieci, pragnące się bawić i cieszyć urokami dzieciństwa. Dzieciństwa, które wkrótce zostanie im odebrane. Niby mają przed sobą całe życie, ale dla wielu z nich będzie ono losem wygranym na loterii lub walką o byt.

Artystka pragnie wywołać wrażenie otworzenia starego albumu ze zdjęciami, odtworzyć w wyobraźni odbiorcy obrazu ostatnich chwil nieświadomej beztroski dzieciństwa „utraconego pokolenia”.

Jak mówi Małgosia Malinowska Obrazy te są czasem, którego już nie ma, dzieci te są dziećmi, których już nie ma, istniał świat, który już nie powróci.