Zapraszam do Lasu Pamięci. Wchodząc między drzewa docierasz do obrazów przechowywanych w moim umyśle. Powiedz mi co widzisz?

Moja mama nie żyje, jednak czuję jej obecność. Chodzi za moimi plecami. Nie widzę jej twarzy, więc maluję ją taką, jaką pamiętam.        

Przywołane obrazy znane są mi z fotografii. Aby je rozpoznać, muszę je stworzyć na nowo. Zaglądam do albumu z dzieciństwa; tam ludzie i miejsca są nieśmiertelni. Moją codziennością jest patrzeć wstecz. Wyobraz sobie, że też tam byleś.

Aby uciec od bólu straty wchodze w las tego co minęło. Rozglądam się po mojej pamięci pełnej detali. Jak kwiaty podnoszę je z ziemi pytając o naturę czasu. 

Z przeszłości tworzę symbol. Dla mnie to święte żeby trzymać go blisko. Buduję ołtarz by się przed nim pokłonić. Dedykuję go tym, których kocham najbardziej. Szukam ich wciąż na nowo wspinając się na drzewa wspomnień. 

Tu nie ma początku i nie ma końca. Dokumentuję to. Chcę zobaczyć więcej. Teraz i ty masz dostęp do mojego życia, jakim je pamiętam. Widzisz tę mała dziewczynkę? Zostań ze mną. Czy wśród moich drzew dostrzegasz też swój las wspomnień?

Małgosia Malinowska